കനകാംബര ദുഃഖം

(ഷൈലാ ബാബു)

എന്തേ മറന്നിടാ,നീ

ലോലമലരിനെ,

പഴമ, തന്നടവിയി-

ലെന്തിനായെറിയുന്നു?

ഒരു മോഹനവർണ-

കുസുമമായെത്ര,

പകലുകൾ ചാരു-

ശിലയായ് നിന്നു ഞാൻ!

മാലേയ നിറശോഭയി-

ലായിരം കാവ്യങ്ങളായ്

വർണനാസ്തുതികളിൽ

കോരിത്തരിച്ചുപോയ്!

സുസ്മേരവദനയായ്

നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി

അരുണകിരണ പ്രഭയിൽ

മയങ്ങി ഞാൻ!

പരിമളത്തെന്നലിൻ 

ചിറകേറിയെത്തിടും

മധുപനാം കാമുകൻ

മധുവുണ്ടു രസിച്ചതും;

ആരാമമുറ്റത്തൊ-

രുകോണിലായി-

ന്നാരാലുമറിയാത-

ന്യമാം സ്മരണയിൽ!

മൃദുലമെൻ ദലങ്ങളാൽ

ചമച്ച മാല്യങ്ങളെത്രമേൽ;

ഭഗവൽ പ്രസാദമായ-

ർപ്പിച്ചിരുന്നു പോൽ!

സൗരഭ്യമേകിടാൻ 

യോഗമില്ലാതിന്നു

ശാപജന്മത്തി-

നർത്ഥം തിരയവേ...

മുല്ലയും ജമന്തിയും

ചെമ്പനീർ സുമങ്ങളും

സൗഗന്ധികങ്ങളായ്

വിടരുന്നു വാടിയിൽ!

കല്പിതാങ്കണത്തിലൊരു 

റാണിയായ് വിലസിടാൻ,

കനകാംബരദൈന്യം

ദുഃഖമായൊഴുകുന്നു..!